Počasni građanin Niša i to prvi po redu bio je ser Tomas Lipton, kralj čaja u Velikoj Britaniji – čaj u kesicama je njegov izum. Osnivač firme „Lipton Tea“ boravio je u Srbiji u filantropskoj misiji i posetio Niš, gde je proglašen za počasnog građanina, a kao priznanje i zahvalnost za to što je svojim brodovima prevozio zdravstveno osoblje, sanitetski materijal i humanitarnu pomoć za potrebe srpskih bolnica tokom Prvog svetskog rata 1915. godine. Ovaj podatak preuzet je iz knjige „Balkanska ravnoteža“, čiji je autor dr Milan Đ. Milojević, kraljevski diplomata.
Niški govor na granici tri dijalekta!
Govore južne i istočne Srbije početkom dvadesetog veka prvi su proučavali O. Broh i A. Belić u svojoj monografiji „Dijalekti istočne i južne Srbije“. Tu se vidi da je Niš interesantan po tome što se nalazi na granici između tri dijalekta i to: timočko–lužnički, svrljiško–zaplanjski i prizrensko–južnomoravski. Tako da ove crte i odvajaju govore sela istočno od Niša i govora grada Niša od sela koja se nalaze zapadno, severno i južno od grada. Interesantno je pomenuti da je jednu od najobimnijih studija o govoru Niša i okoline napravio Francuz, Pol–Luj Toma. (Govori Niša i okolnih sela) Prosveta Niš – Institut za srpski jezik SANU, Beograd – Srpski dijalektološki zbornik/
Niški region u 15. Veku imao 33.000 stanovnika
Niška nahija je 1498. godine imala oko 33000 stanovnika. Sama varoš Niš je brojao 915 stanovnika , a od toga 144 hrišćana. Iste godine Niš je dobio KANUN – gradski zakon kojim su regulisane tržišne i druge dažbine kao i takse na proizvodnju i promet robe u gradu. Taj zakon se nazivao Kanun. Samo dvadesetak godina kasnije izgrađen je prvi Karavan saraj (objekat većih dimenzija za smeštaj putnika, trgovaca, konja i robom natovarenih kola).
Prvi Zakon o štampi izglasan u Nišu
Prva Skupština Srbije u Nišu posle oslobođenja od Turaka svečano je otvorena 23. novembra 1878. godine u zgradi osnovne škole (iza Saborne crkve) i to besedom kneza Milana Obrenovića. Skupština je tada pored ostalog usvojila i Zakon o štampi. Zasedanje je trajalo punih 20 meseci jer je tada puno zakona trebalo doneti.
Nekadašnji Niš – grad s odmaklom kulturom
Niš je bio municipalni grad, a svaki je građanin bio municeps, t. j. on je preuzimao javne terete i bio je dužan da unapređuje opšte dobro u duhu sloge i bratimstva. Samo je municeps mogao biti pozvan u gradski senat i u sudnicu kao sudija. Kogod nije municeps, pa i stanovao u varoši, nije spadao u opštinu (municipium). Kao dandanji naše opštine, tako je tadašnji Niš imao svbje odbornike: većnike, koji su se onda zvali desuriones. Tako se je na mestu zvanom Kovanluk u Nišu nedavno našao jedan zavetni kamen, što ga bejaše božanstvu podigao jedan niški Decurion po imenu; Aurelius Lupus. Niš je kao znameniti municipium pružao sliku jako odmakle kulture. Niš je imao svoj vodovod na način onoga kod Solina u Dalmaciji, ulice pravilno popločane, kupke, raskošne trgove sa stubovima. U varoši je bilo više hramova, među kojima su se naročito dva isticala: hram posvećen Merkuru Niškom i Herkulu Niškome. Kako su svi veći rimski gradovi, tako je i Niš imao prostrane amfiteatre za borbu sa životinjama, za borbu gladiatora, za trke i druge narodne zabave. (reč je o vremenu cara Diokleciana koji je vladao od 284 do 305. godine nove ere)-odlomak preuzet iz knjige Bruna Lovrića „Istorija Niša“.